بهار بندگی را به بادهنوشی آمدهام و به شکرانهات جان خواهم افشاند. ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!
لبیک، ای صدای اللّه اکبر گلدستهها!
لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!
لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!
رمضان آمده بود تا از عشقهای جاری در کوچه پس کوچهها بگوید که دلتنگی بیوهزنان را میشوید و غفلت روزمرگی مردمان را. رمضان آمده بود تا میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛ آمده بود تا جاری کند نمازمان را در کوچههای نیاز.
بوی وداع میآید.
نوشته شده توسط معشوق محجوب درساعت 4:52 عصر روز شنبه 88 شهریور 28